Poziom oświetlenia dla sportów rozgrywanych na zewnątrz jest znacznie niższy od poziomu jasności światła słonecznego, lub oświetlenia dla takich samych dyscyplin rozgrywanych na hali. Jest to spowodowane przeważnie wyższym subiektywnym kontrastem na zewnątrz – z ciemnym niebem jako tło, oku łatwiej jest się przystosować. Poziomy jasności zależą od wymaganej dokładności w widzeniu.
Generalizując, szybka akcja, mały obiekt używany w grze (piłka do krykieta) i długi dystans patrzenia będą wymagały wysokiego poziomu oświetlenia. Analogicznie, przy niższych prędkościach, większych obiektach (piłka nożna) i krótszym dystansie patrzenia wystarczy niższy poziom oświetlenia. Sporty rozgrywane na zewnątrz oświetla się, aby zapewnić odpowiednią widoczność w trakcie treningów oraz transmisji wideo na skalę lokalną, krajową lub światową.
Dostępne są różne specyfikacje i wytyczne dotyczące oświetlenia, rekomendujące poziomy oświetlenia dla poszczególnych sportów. W Europie obowiązuje standard określający minimalny poziom oświetlenia w sporcie – EN 12193:2007. Oprócz tego związki nadzorujące określone sporty wydają własne dodatkowe specyfikacje zawierające wymogi oświetlenia.
Większość zaleceń dotyczących poziomu oświetlenia w sportach indywidualnych jest podzielona na trzy klasy:
- Klasa I – Zawody na najwyższym poziomie.
- Klasa II – Zawody na poziomie średniozaawansowanym.
- Class III – Zawody na niskim poziomie i obserwowane treningi.
Oświetlenie dla kamer nagrywających transmisje rozgrywek posiada własne wymogi i zalecenia (CIE No.83:1989).
Tabela poniżej zawiera rekomendowane poziomy oświetlenia dla wybranych sportów, zgodne z normą EN 12193:2007.